Even though it’s a situation, which is seen all over the Islamic world, it turned to be extremely hilarious and caricatured for conservative groups, which comprise the majority in Turkey… For a vast majority of conservative Turks, an utmost hypocrite approach is the question of Islam and the violence performed in the name of Islam. And that approach, which directly contradicts basic universal logic, is being presented over and over again after every act of violence performed in the name of Islam in the past years. Regardless of the irrationality that harbors within…That is exactly what happened after the latest Charlie Hebdo attack as well.
Politicians or civilians alike, having made statements on the social media, the great majority of religious-conservative citizens expressed that people, who insulted the prophet of Islam, deserved such an end or had to be prepared for the consequences. A great part of those who think like that also stated Islam is a religion of peace and those who did that act do not represent real Islam. There were people too who claimed that there actually were Western powers behind that bloody action and just like the occupation of Iraq after 11th September, they plan to invade an Islamic country again. Maybe, people who died were not Muslims; but the victims of this situation definitely were the Muslims!
Statements of official authorities in these type of cases are standard in Turkey. They’re always same and foretold: “Turkey is a country which suffers from terror so much; this is an attack of terror; Turkey is against all kinds of acts of terror; regardless of its purpose and cause”. And there is also that: “Islam is the religion of peace; those who committed this action, damaged Islam and Muslims at most”. Voters know that leaders of the ruling party had to make those statements in such cases. The hypocrisy, which is a requirement of politics is a situation extremely tolerated by voters in Turkey.
To be Charlie or not to be Charlie
The essential point where the objections lean on to the motto “Je suis Charlie” (I am Charlie) was the same in Turkey too just like other countries of the world: “Everywhere in the world, thousands of people are being killed and most of them are Muslims. Israel too is killing Muslims every day. While you aren’t fiercely reacting to these, why are you globally reacting for 12 people killed in France?
In Turkey too, one of the prominent names of the ruling party, professor of the constitution, deputy Burhan Kuzu; via extremely popular media in the country, Twitter, wrote that: “Yesterday, 2000 persons have been KILLED in Nigeria, 83 in Iraq, 38 in Yemen, 26 in Syria, 16 in Afghanistan, 12 in France. But the world has told about only France!!!!”. The opponents weren’t late to answer this: “Then, why is the prime minister going to France only?”
“Je ne suis pas Charlie” (I am not Charlie) reaction seems right at first sight: “Why the world that hasn’t reacted to killings of thousands of Muslims is reacting so extremely when 2-3 Muslims killed persons from the west?” Burhan Kuzu is also adding from his Twitter account: “Massacring children in Palestine Israel always mumbles, “they are answering a divine call”. What is the difference between their acts and the Paris atrocity?”
There is very important and so clear point which separates the deaths of Charlie Hebdo from deaths and murders of other places of the world; which Burhan Kuzu, from the conservative and pro-government groups in Turkey and especially the government tries to ignore and hide: the people who were killed (not because they are French, occidental, non-Muslim people!) have been killed because of their writings and drawings. In this case, the attacked ones were not only people; but the “freedom of speech” as well. We are forced to accept in today’s modern world, there are still “holy” things that we can be murdered for and if we don’t respect them, we deserve to be killed.
Saying “Je suis Charlie” is saying “when you think that the things sacred for you were insulted, you can object, you can sue, you can protest, write, draw, you can answer with too many ways; you can’t kill anybody”. Saying, “nothing is more sacred than the right to live”… Saying, “no one can be killed because they express their opinion clearly”…
Agonizing freedom of speech in Turkey
Proponents of the government in Turkey especially tried not to mention “freedom of expression” while mentioning the Charlie Hebdo attack. The proponents have always been following a tendency to perceive and make people perceive the march in Paris as “unity march against terrorism”. The issue of “freedom of speech” for them is to be left aside; it is totally ignored. Its reason is so obvious; because this is the most important threat that Turkey faces right now. And this threat is directly from the government.
Non-politician, opponent and women academician Elifhan Köse sentenced to 11 month 20 days imprisonment because having accompanied to slogans mentioned Tayyip Erdoğan (was prime minister at that time) as “thief and murderer” during a demonstration for a child (Berkin Elvan) who had been shot and killed by police last year. This is the latest one from many similar incidents…
Another person is about to be taken into custody as they were waiting for a rally of Tayyip Erdoğan, and used the word “thief” while speaking about Erdoğan. Turkey has turned into a country where strange coincidences occur such as the unexpected chance that the attorney on duty naturally didn’t arrest but released this person.
Last year we have listened to a record of a telephone call of which Tayyip Erdoğan was calling a TV executive and scolding him for giving too much attention to the content of a speech of an opponent party leader and instructing to stop that quickly. Reliability of this record (likewise all other records about him) was highly clear. Even Erdoğan, having not known the other records would come up later; he confirmed the truth of the record and he was the person in it and (let alone being sorry and apologize) he defend what he did openly and without hesitation. That was just one of many wiretapping records demonstrating secret interventions of Erdoğan in the media.
In all true democratic countries of the world, this situation which is so evident that would end the political carrier of a politician, didn’t concern Turkish electors at all: “The person in power can do such things to preserve his power; these are usual things!”
Same voice records were clearly showing Erdoğan and his ministers, with their families, were acquiring great amounts of money via illegal means. Even such that, at a record of a telephone call of Erdoğan with his son, it was being seen they didn’t know what to do with tens of millions of euros that left over after distributing great amount of money (for not to be caught in a possible operation) which was hiding in their relatives’ and own houses.
Even today, any objective person who listens these wiretapping records cannot deny Tayyip Erdoğan and people in his close circle get so much money illegally. Erdoğan and his supporters already prefer to constantly emphasize “that it was an attempt of coup against the government and the prime minister elected by national will”; rather than claiming “Erdoğan and his circle didn’t get this money via illegal ways or the records were made up”.
While everything is so clear and obvious (insomuch that, in the future, if a historian says “actually Erdoğan and his relatives didn’t get money by illegal ways using their positions”; it resembles today, a historian says “Hitler actually was a secret agent of Israel; his only purpose was the creation of Israel”); why electors in Turkey continue giving such a great support to Erdoğan is another matter of analysis. But while everything is so clear, to put this truth into words, will slowly seem to be a “crime”. Apparently, neither Erdoğan nor his ministers will ever be judged in this case. Soon, in the parliament where the ruling party predominates and hence is indirectly under the control of Erdoğan; it’s going to be a vote about the guilt (or not) inn the trial of a former minister standing accused of corruption and bribery. And of course, the result of the voting is going to be “not guilty”!
For now, as long as you don’t openly say or write “thief”, it seems you will not be sued. But very soon, even writing this article might cause you to be arrested and imprisoned for a crime such as “calumniate persons who have been cleaned (!) by the Holy Parliament and disrespect to National Will”. Even admitting honestly, that the only reason for Turkey not being a country where everyone who criticizes government is arrested and imprisoned, is the existence of the European Court of Human Rights and a feeling of obligation to obey (for now) to the agreements, which connect the Turkish State to European Law. Now, its continuity or change depends on –unfortunately – a single man’s decision (about which is the correct move to maintain his power).
For this matter, it doesn’t seem possible for proponents of the Turkish government to see Charlie Hebdo attack as an assault against freedom of speech. To accept that reality is impossible for religious conservatism that is the basic ideology feeding the government: “If not to be approached with a modern and secular view, if to be explained, based on its earliest form (especially if the prophets of The Old Testament are to be taken as an example), Christianity too would become a religion that feeds in to violence. The reason why Christians are not inclined to kill people in the direction of their beliefs is that they are highly secularized and modernized their beliefs. They have stopped believing its first, thousands of years old forms. Likewise, if we continue explaining and justifying actions based on its first, old forms; if we don’t modernize it; it becomes a religion which confirms the killing people because of their opinion”.
The truth that all the Islamic world must face is actually very simple and clear… But because the continuity of present governments require the ruled people to look away from scientific facts, to be ignorant and religious; for the realization of this confrontation, it needs decades.
Burhan Kuzu says; “At the same day, 2000 persons has been killed in Nigeria, 83 in Iraq, 38 in Yemen, 26 in Syria, 16 in Afghanistan, 12 in France”. But I say: these people who have been killed had different beliefs and opinions. The persons who killed them, probably all were Muslims and they killed that many people in the name of Islam. Should “the world” and we talk about this from now on?
Charlie Hebdo saldırısı ve Türkiye’de ifade özgürlüğü
Tüm İslam coğrafyasında görülen bir durum olsa da; Türkiye’de çoğunluğu oluşturan muhafazakar kesimlerde son derece komik ve karikatürize hale gelmiş durumda… Muhafazakar Türklerin büyük çoğunluğunda; İslam’a ve İslam adına gerçekleştirilen şiddete yönelik son derece ikiyüzlü bir yaklaşım söz konusu ve bu, temel evrensel mantıkla doğrudan çelişen yaklaşım; yıllardır; İslam adına gerçekleştirilen her şiddet eylemi sonunda; tekrar tekrar ortaya koyuluyor. İçerisinde barındırdığı mantıksızlık umursanmaksızın… En son yaşanan Charlie Hebdo saldırısı sonrasında da aynen böyle oldu.
Siyasetçi veya sivil, sosyal medyadan açıklamalar yapan dindar-muhafazakar vatandaşların büyük çoğunluğu; İslam peygamberine böylesi hakaretler eden kişilerin böyle bir sonu hak ettiklerini veya “bu sonu kendilerinin hazırladıklarını” yazdılar. Böyle düşünenlerin büyük bir kısmı, aynı zamanda İslam’ın bir barış dini olduğunu ve bu eylemi yapanların gerçek İslam’ı yansıtmadıklarını belirttiler. Bu kanlı eylemin arkasında aslında Batılı güçler olduğunu ve 11 Eylül sonrası Irak’ın işgali gibi; yine bir İslam ülkesini işgal etmeyi planladıklarını iddia edenler de vardı. Öldürülenler Müslüman değildi belki; ama bu durumun mağduru kesinlikle Müslümanlardı!
Türkiye’de resmi makamların böyle durumlardaki açıklaması standarttır. Hep aynıdır ve önceden bellidir: “Türkiye terörden çok çekmiş bir ülkedir; bu bir terör eylemidir; Türkiye her türlü terör eyleminin karşısındadır; amacı ve sebebi ne olursa olsun”. Bir de bu var tabii: “İslam barış dinidir; bu eylemi yapanlar, en fazla İslam’a ve Müslümanlara zarar vermişlerdir”. Ona oy verenler, iktidar partisinin liderlerinin, bu gibi durumlarda böyle açıklamalar yapması gerektiğini bilirler. Siyasetin gereği olarak yapılması gereken ikiyüzlülük; Türkiye’de seçmenler tarafından son derece hoş görülen bir durumdur.
Charlie olmak ya da olmamak
Dünyanın diğer ülkelerinde olduğu gibi Türkiye’de de; saldırı sonrası ön plana çıkan tepki olan “Je suis Charlie” (Ben Charlie’yim) sloganına itirazların dayandığı temel nokta aynıydı: “Dünyanın her yerinde, binlerce kişi öldürülüyor ve bunların çoğu da Müslümanlar. İsrail de her gün Müslümanları öldürüyor. Bunlara neden bu kadar büyük tepki göstermiyorken; Fransa’da öldürülen 12 kişiye böylesine global bir tepki gösteriyorsunuz?”
Türkiye’de de iktidardaki partinin önde gelen isimlerinden; anaysa profesörü, milletvekili Burhan Kuzu; ülkede son derece popüler olan iletişim aracı Twitter üzerinden şöyle yazdı: “Dün Nijerya’da 2000, Irak’ta 83, Yemen’de 38, Suriye’de 26, Afganistan’da 16, Fransa’da 12 kişi ÖLDÜRÜLDÜ. Fakat dünya sadece Fransa’yı konuştu!!!!” Muhalifler de buna cevap vermekte gecikmediler: “Madem öyle, Başbakan neden sadece Fransa’ya gidiyor?”
“Je ne suis pas Charlie” (Ben Charlie değilim) tepkisi ilk bakışta haklı görünüyor: “Müslümanların binlercesinin öldürülmesine tepki vermeyen dünya; neden 2-3 Müslüman, Batılı kişileri öldürdüğünde böylesine büyük bir tepki veriyor?” Burhan Kuzu, twitter hesabından şunu da ekliyor: “Filistin’de çocukları katleden İsrail “İlahi bir çağırıya uyduklarını” hep mırıldanmaktadır. Onların yaptıklarının Paris vahşetinden farkı ne?”
Burhan Kuzu’nun, Türkiye’deki muhafazakar ve iktidar yanlısı kesimlerin ve en çok da iktidarın; özellikle görmezden gelmeye ve gizlemeye çalıştığı; CharliHebdo’daki ölümleri, dünyanın diğer yerlerindeki ölümlerden, cinayetlerden ayıran; çok önemli ve aslında çok açık bir nokta var: Öldürülenlerin, (Fransız, Batılı, Müslüman olmayan kişiler olmaları değil!) yazıp çizdikleri yüzünden öldürülmüş olmaları. Burada saldırılanın sadece kişiler değil; aynı zamanda “ifade özgürlüğü” olması. Günümüz modern dünyasında, hala, uğruna öldürülebileceğimiz “kutsal” şeyler olduğunun ve bunlara saygılı olmazsak öldürülmeyi hak etmiş olduğumuzun hepimize zorla kabul ettirilmeye çalışılması.
“Je suis Charlie” demek; “senin için kutsal olan şeylere hakaret edildiğini düşündüğün zaman; karşı çıkabilirsin, dava açabilirsin, protesto edebilirsin, yazarsın, çizersin, bir sürü yolla karşılık verebilirsin; ama kimseyi öldüremezsin” demektir. “Hiçbir şey, yaşama hakkından daha kutsal değildir” demektir. “Hiç kimse, fikirlerini açıkça söylediği için öldürülemez” demektir.
Türkiye’de can çekişen ifade özgürlüğü
Türkiye’de iktidar yanlısı olanlar; Charlie Hebdo saldırısı konusundan bahsederken; özellikle “ifade özgürlüğü” konusuna girmemeye çalıştılar; hala da öyle. İktidar yanlıları; Paris’teki yürüyüşü, hep “teröre karşı birlik yürüyüşü” olarak algılama ve algılatma eğiliminde oldular. “İfade özgürlüğü” konusu onlar için, arka plana atılmak şöyle dursun; tamamen göz ardı ediliyor. Bunun da nedeni çok açık; çünkü Türkiye’nin şu anda karşı karşıya bulunduğu en önemli tehdit bu. Ve bu tehdit de doğrudan iktidardan kaynaklanıyor.
Siyasetçi olmayan, muhalif ve kadın akademisyen Elifhan Köse; polis tarafından vurularak öldürülen bir çocuk (Berkin Elvan) için geçtiğimiz sene yapılan bir gösteri sırasında; o zaman başbakan olan Tayyip Erdoğan’a “hırsız ve katil” denilen sloganlara eşlik ettiği için 11 ay 20 gün hapis cezasına çarptırıldı. Bu, benzeri birçok olaydan en son yaşananı…
Başka bir olay; Tayyip Erdoğan’ın bir mitingi için bekleyenler arasından bir kişinin; yanındakilerle konuşurken, Erdoğan’la ilgili içerisinde “hırsızlık” geçen ifadeler kullandığı için gözaltına alınmasıyla ilgili. Bu kişiyi, çok doğal olarak, tutuklamayıp serbest bırakan savcının; birkaç gün içerisinde görev yerinin beklenmedik biçimde değişmesi gibi ilginç tesadüflerin yaşandığı bir ülke haline geldi Türkiye.
Tayyip Erdoğan’ın bir televizyon yöneticisini arayarak; bir muhalefet partisi liderinin konuşmasını içeriğinin çok uzun süre yayımladığı için azarladığı ve hemen yayını kesmesi için talimat verdiği bir telefon görüşmesinin kaydını geçtiğimiz sene dinledik. Bu kaydın doğruluğu (diğer tüm telefon kayıtları gibi) son derece netti. Hatta Erdoğan; henüz sonradan diğer kayıtların da ortaya çıkacağını bilmediği için olsa gerek; kaydın doğru olduğunu; konuşmayı yapanın kendisi olduğunu doğruladı ve yaptığı şeyi (pişman olmak, özür dilemek şöyle dursun) açıkça ve çekinmeden savundu. Bu, Erdoğan’ın basına yaptığı gizli müdahaleleri gösteren çok sayıda telefon dinleme kaydından sadece birisiydi.
Dünyanın tüm gerçekten demokratik ülkelerinde, bir politikacının siyasi hayatını bitireceği kesin olan bu durum; Türk seçmenin pek de umurunda olmadı: “İktidarda olan, iktidarını korumak için böyle şeyler yapar; normal şeyler bunlar!”
Aynı ses kayıtları, Erdoğan ve Bakanlarının, aileleriyle birlikte yasal olmayan yollarla çok çok büyük miktarlarda para edindiklerini de açıkça gösteriyordu. Hatta öyle ki; Tayyip Erdoğan’ın oğluyla yaptığı bir telefon konuşmasının kaydında; kendilerine ve akrabalarına ait evlerde sakladıkları büyük miktarlarda paraları (olası bir operasyonda ele geçmemesi için) dağıttıktan sonra; hala ellerinde kalan on milyonlarca avroyu ne yapacaklarını bilemedikleri görülüyordu.
Bugün bile, bu telefon kayıtlarını dinleyen hiçbir tarafsız kişi; Tayyip Erdoğan ve çevresinin, yasal olmayan yollarla çok çok büyük miktarlarda para elde ettiklerini inkar edemez. Zaten Erdoğan da, iktidarın yandaşları da; Tayyip Erdoğan ve çevresinin bu paraları yasal olmayan yollarla elde etmediklerini veya bu kayıtların uydurma olduklarını iddia etmek yerine; sürekli olarak “hükümete ve millet iradesiyle seçilmiş başbakana darbe yapılmaya çalışıldığını” vurgulamayı tercih ediyorlar. Erdoğan asla çıkıp da, “ben ve yakınlarım kesinlikle yasal olmayan şekilde maddi kazançlar elde etmedik” demedi.
Her şey bu kadar açık ve net ortadayken (ki o kadar açık ki; gelecekte bir tarihçinin “aslında Erdoğan ve yakınları, konumlarını kullanarak, yasal olmayan yollardan para elde etmediler” demesi; bugün bir tarihçinin “Hitler aslında gizli İsrail ajanıydı; tek amacı İsrail’i kurdurtmaktı” demesine benzeyecektir); Türkiye’de seçmenlerin neden Erdoğan’a bu kadar büyük bir destek vermeye devam ettikleri apayrı bir analiz konusu. Ancak her şey bu kadar açıkken; Türkiye’de bu gerçeği dile getirmek; yazıya dökmek; yavaş yavaş suç haline gelecek gibi duruyor. Görünen o ki, ne Erdoğan, ne de bakanları asla bu konuda yargılanmayacaklar. Çok yakında iktidar partisinin çoğunlukta olduğu ve dolaylı olarak Erdoğan’ın kontrolündeki millet meclisinde; yolsuzlukla ve rüşvet almakla suçlanan eski bakanların yargılanması için bir oylama yapılacak ve tabii ki de sonuç “suçsuzlar” şeklinde çıkacak!
Şimdilik, açıkça “hırsız” demediğiniz, yazmadığınız sürece; hakkınızda dava açılmaz gibi görünüyor. Ama çok yakında, bu yazıyı yazmış olmak dahi, “yüce parlamento tarafından aklanmış(!) kişilere iftira atmak ve millet iradesine saygısızlık etmek” gibi bir suçtan tutuklanmanıza ve hapse atılmanıza neden olabilir. Hatta dürüstçe itiraf etmek gerekirse; Türkiye’nin, iktidarı eleştiren herkesin tutuklanıp hapse atıldığı bir ülke haline gelmemiş olmasının tek nedeni; Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin varlığı ve Türkiye Devleti’nin kendisini Avrupa hukukuna bağlayan sözleşmelere (şimdilik) uymak zorunda hissetmesi. Bunun devam etmesi veya değişmesi, şu anda -ne yazık ki- tek bir adamın kararına (iktidarını sürdürmek için hangisinin daha doğru bir hamle olduğunu düşündüğüne) bağlı.
Türkiye’de iktidar yanlılarının Charlie Hebdo saldırısını “ifade özgürlüğüne yapılmış bir saldırı” olarak görmeleri, bu ortamda pek olası görünmüyor. İktidarın beslendiği temel ideoloji olan dindar muhafazakarlık için şu gerçeği kabul etmek imkansızdır: “Eğer modern, laik bir bakışla yaklaşılmazsa; birebir, ilk çıktığı haliyle yorumlanırsa (hele ki Eski Ahit’teki peygamberler örnek alınırsa) Hristiyanlık da şiddeti besleyen bir din haline gelirdi. Hristiyanların dini inançları doğrultusunda insanları öldürmeye meyilli olmamalarının sebebi; büyük oranda laikleşmiş, inançlarını modernize etmiş olmaları. Binlerce yıl önceki ilk haliyle ona inanmayı bırakmış olmaları. Aynı şekilde İslam’ı da yüzlerce yıl önceki; ilk çıktığı haliyle yorumlamaya devam edersek; modernleştirmezsek; fikirlerinden dolayı insanların öldürülmesini doğru gören bir din haline gelir”.
Tüm İslam dünyasının yüzleşmesi gereken gerçek aslında bu; bu kadar basit ve net… Ama mevcut iktidarların varlığını sürdürmesi; yönetilenlerin bilimsel gerçeklerden uzak, cahil ve dindar olmasını gerektirdiğinden; bu yüzleşmenin gerçekleşebilmesi için daha on yıllar gerekiyor.
Burhan Kuzu diyor ki; “Aynı gün; Nijerya’da 2000, Irak’ta 83, Yemen’de 38, Suriye’de 26, Afganistan’da 16, Fransa’da 12 kişi öldürüldü”. Ben de diyorum ki; bu öldürülenlerin farklı inançları, görüşleri vardı. Ama bunları öldürenlerin muhtemelen hepsi Müslümandı ve bu kadar insanı İslam adına öldürdüler. Dünya’nın ve bizim; artık bunu konuşmamız gerekmez mi?
